Cech stolarzy – kiedyś i dziś

Początki polskiego stolarstwa

Wszystko zaczęło się w roku 1419 w Krakowie, kiedy to stolarze wyodrębnili się z wspólnego cechu snycerzy, tokarzy, malarzy i stolarzy. Fakt ten potwierdza pergaminowy akt z 1545 roku, który jest przepisanym tłumaczeniem na niemiecki oryginału – polska wersja niestety nie zachowała się. Na akcie widnieje data roczna 1419 – to ten rok przyjmuje się za początek indywidualnej działalności cechu stolarzy. Powstanie osobnego cechu możliwe było dzięki Radzie Miasta, która zatwierdziła odłączenie się stolarzy od pozostałych zawodów. Nowy cech opierał się na odrębnych przepisach i 23 artykułach. Głosiły one między innymi, że cech stolarzy jest jednostką autonomiczną; zgromadzenie mistrzów wybiera starszych, którzy sprawują władzę w cechu; starsi muszą dbać o rozwój cechu i odpowiadają za zajmowanie się uczniami; starsi muszą także zadbać o wdowy po zmarłych mistrzach i ich dzieci; gdy miasto znajdzie się w stanie wojny, obowiązkiem stolarskich mistrzów jest obrona murów i własnej baszty. Krakowska Baszta Stolarzy mieści się przy ulicy Pijarskiej.

Aktualne zadania i cele cechów

Zmiany, które kroczyły krok w krok z kolejnymi wiekami nie ominęły również cechów rzemieślniczych. Teraz spełniają nieco inne zadania i wypełniają określone cele. Wśród najważniejszych z nich znajduje się podnoszenie kwalifikacji zawodowych rzemieślników. To szansa na rozwój i inwestycja w samego siebie. Jako że cechy są teraz organizacjami społeczno-rzemieślniczymi, kolejnym z ich zadań jest budowanie więzi społecznych, w zgodzie z prawem, etyką i moralnością. Całość pracy, którą członkowie cechu wkładają w rozwój społeczny i zawodowy przynosi wymierne korzyści. Istotne jest także prowadzenie przez członków organizacji działalności, która aktywizuje miejscowe społeczeństwo – szczególnie widać to w mniejszych gminach i małych miastach. Pojawiają się zróżnicowane imprezy, które promują zawód i korzystnie wpływają na lokalny rozwój gospodarczy. Cech rzemieślniczy ma także za zadanie reprezentować swoich zrzeszonych członków wobec sądów, postępowań administracyjnych, organów władzy i temu podobnych. Cechy rzemieślnicze są potrzebne społeczeństwu, mimo że nieraz nie docenia się ich wartości. One jednak są, działają w tle i dbają o rozwój społeczny i zawodowy. Prócz cechów stolarskich, funkcjonuje szereg innych, np. cech murarski, krawiecki, ślusarki, kaletniczy.

Rzemieślnik potrzebny od zaraz

Czy jesteśmy w stanie wyobrazić sobie sytuację Polski bez rzemieślników? Myślę, że byłoby to bardzo tragiczne dla gospodarki i nas samych. Niestety coraz mniej osób decyduje się na rozwój w konkretnym zawodzie, zakłady rzemieślnicze przyjmują coraz mniej praktykantów i uczniów. Miejmy nadzieję, że trend ten się odwróci, a polscy rzemieślnicy dalej będą rośli w siłę i kontynuowali wykonywanie ciężkiej, aczkolwiek bardzo potrzebnej pracy. Wierzę, że zostanie ona doceniona.

Autor: Kuba Srebrzyński

Dołącz do Kuby Srebrzyńskiego na Google+

Strona: www.zrobionezdrewna.pl